Numer 2023/364
FilmW służbie bohatera (Mateusz Demski) Dla ludzi, szczególnie tych młodych, naprawdę nie ma w Chinach długoletnich perspektyw. Żyje się z roku na rok – rozmowa z jednym z najważniejszych chińskich dokumentalistów. Retrospektywa jego filmów już niedługo na festiwalu Nowe Horyzonty LiteraturaKrólowa branlomanii (Monika Ochędowska) Skoro żyjemy w ciemnych czasach, to przyjrzyjmy się mrocznym aspektom naszego współistnienia. Zacznijmy od seksu i patrzmy, co się stanie – zachęca Agnieszka Szpila w „Octopussy”Maski, fabuły i świat (Łukasz Żurek) W ostatnim czasie ukazało się kilka książek poetyckich wykorzystujących chwyty „fabularyzacji”, tworzenia bohaterów i bohaterek literackich oraz świata przedstawionego. Żadna z nich nie wydaje się jednak zainteresowana rozmontowywaniem zabiegów znanych z prozy fabularnejGrzebalnik (Olga Wróbel) Bohater „Nieuzasadnionego poczucia szczęścia” Tomasza Tyczyńskiego jest w nieustannym ruchu. Ale to żaden wyścig. Spieszyć się już nawet nie powinien, bo niechcący mógłby za szybko dotrzeć do celuMuzykaMetafory krzyczą (Jan Błaszczak) W ośrodku zamkniętym nagrałem siedmioletniego Kurda – jemu i jego najbliższym udało się przeżyć. I to jest oczywiście dobre, bo mógł umrzeć w tym lesie. Ale co się z nim stanie dalej? – mówi autor płyty „Podobno gdzieś tam walczą”Gorące serca, twarde pięści (Jarek Szubrycht) „Miłość jest jak głód, kiedy umierasz z pragnienia” – ładne, prawda? Albo takie: „Mój dzień składa się z tysiąca godzin / Które zaczynają się i kończą bez ciebie”. Oxbow, jeden z najbardziej nieprzewidywalnych rockowych zespołów, wydał właśnie album koncepcyjny poświęcony miłościObyczajeGranice nie do zniesienia (Piotr Kubkowski) Wiele osób mówiło nam, że wreszcie znalazły formułę protestu, w której czują się dobrze. Szyld „Rodziny bez Granic” pozwalał przechwytywać ulubione kategorie z jądra imaginarium konserwatystów i nacjonalistów: „rodziny”, „dzieci”, „matki”Podkast Dwutygodnika (9): Chłopki (Barbara Klicka) Jak kultura ludowa opowiada się przez nas na nowo? I czego, poza dostępem do samych faktów, wymaga jej zrozumienie – Barbara Klicka rozmawia z Martą Madejską i Antoniną TosiekI can't buy myself flowers (Aldona Kopkiewicz) W ideałach współczesnej troski o siebie wyraża się marzenie o absolutnym uniezależnieniu się od innych. I ja się nie dziwię, życie z ludźmi to piekło. Ale bez tego piekła nie jesteśmy w stanie zaistnieć, także jako odrębne, świadome siebie jednostki, i nie jesteśmy w stanie doświadczać cudu, kiedy piekło ustępuje przed bliskością, fascynacją i porozumieniemSztukaPowrót do Kurówka (Karol Sienkiewicz) Daniel Rycharski chce zwrócić naszą uwagę na to, jak radykalnie zmienia się życie na wsi. Dlatego zorganizował w rodzinnej miejscowości wystawę w opuszczonym gospodarstwieTeatrPogrzeb pokoju (Witold Mrozek) Taki paradoks: spektakl, opowiadający o śmierci pokoju, korzysta z najbardziej klasycznych strategii zaangażowanej sztuki pacyfistycznejEkosystem tańca (Zuzanna Berendt) Z dyskusji, jakie od początku roku prowadzi środowisko tańca, wynika, że odpowiedzialność za żaden ekosystem nie jest jednostkowa, choć nie wszyscy mają na niego taki sam wpływWierszeMniejsza z tym (Miłosz i Mileva Waligórscy) ZiemiaWYCIECZKI: Wakacje na krańcach (Marta Tomczok) Niech żyją dzikie stawy pokopalniane i hałdy. Niech mają wakacje, dzięki którym stają się dla nas morzami, plażami, łąkami i górami, nie przestając być sobąУкраїнаЗАХИСНІ РЕАКЦІЇ: У мене все добре (Софія Андрухович) Цвинтарі розростаються, ніби стали живими організмами. Зустрічаєш в метро людей без кінцівок, з пораненими обличчями. І не маєш уявлення, коли і як це нарешті закінчиться. І розумієш, що насправді вже не закінчиться ніколи
Film
Dla ludzi, szczególnie tych młodych, naprawdę nie ma w Chinach długoletnich perspektyw. Żyje się z roku na rok – rozmowa z jednym z najważniejszych chińskich dokumentalistów. Retrospektywa jego filmów już niedługo na festiwalu Nowe Horyzonty
Literatura
Skoro żyjemy w ciemnych czasach, to przyjrzyjmy się mrocznym aspektom naszego współistnienia. Zacznijmy od seksu i patrzmy, co się stanie – zachęca Agnieszka Szpila w „Octopussy”
W ostatnim czasie ukazało się kilka książek poetyckich wykorzystujących chwyty „fabularyzacji”, tworzenia bohaterów i bohaterek literackich oraz świata przedstawionego. Żadna z nich nie wydaje się jednak zainteresowana rozmontowywaniem zabiegów znanych z prozy fabularnej
Bohater „Nieuzasadnionego poczucia szczęścia” Tomasza Tyczyńskiego jest w nieustannym ruchu. Ale to żaden wyścig. Spieszyć się już nawet nie powinien, bo niechcący mógłby za szybko dotrzeć do celu
Muzyka
W ośrodku zamkniętym nagrałem siedmioletniego Kurda – jemu i jego najbliższym udało się przeżyć. I to jest oczywiście dobre, bo mógł umrzeć w tym lesie. Ale co się z nim stanie dalej? – mówi autor płyty „Podobno gdzieś tam walczą”
„Miłość jest jak głód, kiedy umierasz z pragnienia” – ładne, prawda? Albo takie: „Mój dzień składa się z tysiąca godzin / Które zaczynają się i kończą bez ciebie”. Oxbow, jeden z najbardziej nieprzewidywalnych rockowych zespołów, wydał właśnie album koncepcyjny poświęcony miłości
Obyczaje
Wiele osób mówiło nam, że wreszcie znalazły formułę protestu, w której czują się dobrze. Szyld „Rodziny bez Granic” pozwalał przechwytywać ulubione kategorie z jądra imaginarium konserwatystów i nacjonalistów: „rodziny”, „dzieci”, „matki”
Jak kultura ludowa opowiada się przez nas na nowo? I czego, poza dostępem do samych faktów, wymaga jej zrozumienie – Barbara Klicka rozmawia z Martą Madejską i Antoniną Tosiek
W ideałach współczesnej troski o siebie wyraża się marzenie o absolutnym uniezależnieniu się od innych. I ja się nie dziwię, życie z ludźmi to piekło. Ale bez tego piekła nie jesteśmy w stanie zaistnieć, także jako odrębne, świadome siebie jednostki, i nie jesteśmy w stanie doświadczać cudu, kiedy piekło ustępuje przed bliskością, fascynacją i porozumieniem
Sztuka
Daniel Rycharski chce zwrócić naszą uwagę na to, jak radykalnie zmienia się życie na wsi. Dlatego zorganizował w rodzinnej miejscowości wystawę w opuszczonym gospodarstwie
Teatr
Taki paradoks: spektakl, opowiadający o śmierci pokoju, korzysta z najbardziej klasycznych strategii zaangażowanej sztuki pacyfistycznej
Z dyskusji, jakie od początku roku prowadzi środowisko tańca, wynika, że odpowiedzialność za żaden ekosystem nie jest jednostkowa, choć nie wszyscy mają na niego taki sam wpływ
Wiersze
Ziemia
Niech żyją dzikie stawy pokopalniane i hałdy. Niech mają wakacje, dzięki którym stają się dla nas morzami, plażami, łąkami i górami, nie przestając być sobą
Україна
Цвинтарі розростаються, ніби стали живими організмами. Зустрічаєш в метро людей без кінцівок, з пораненими обличчями. І не маєш уявлення, коли і як це нарешті закінчиться. І розумієш, що насправді вже не закінчиться ніколи